به گزارش فراجا به نقل از ایسنا، عباس مهدی، فعال گردشگری با طرح این پرسش در یادداشتی نوشته است: «این روزها از جانب فعالان گردشگری این پرسش زیاد مطرح می شود و خیلی از آنها به برون رفت از این بحران باتوجه به تداوم شرایط کرونایی خوش بین نیستند.»
وی در این نوشتار، به تحلیل وضع موجود در گردشگری و میراث فرهنگی و چشم انداز پیش روی مدیران آن در ارگ آزادی پرداخته و ادامه داده است: «بی تردید آخر واکسیناسیون عمومی دست کم تا سال آینده زمان خواهد برد و گردشگری با این روند، به جایگاه گذشته خود دست نخواهد یافت. اما معادله دیگری که با رونق گردشگری پیوند خورده، نامعلوم بودن مسیر تحریم هاست که در کنار کرونا، صدمه های جدی به صنعت گردشگری ایران وارد کرده است.
کرونا و تحریم دو مانع بزرگ برای گردشگری داخلی و خارجی است که در خوشبینانه ترین حالت ممکن، ضرغامی در صورت تحویل گرفتن وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، تا سال آینده با آن مواجه خواهد بود و امکان هرگونه تحول و رونق را از او خواهد گرفت. مونسان و تیمش هم آمادگی ورود به بحران کرونا و تحریم را نداشتند و به سبب فقدان برنامه و تکیه نکردن بر ظرفیت های بخش خصوصی، در مدیریت بحران صنعت گردشگری ناکام ماندند.
در حقیقت، هر آن چه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در دولت روحانی به آن می بالد در ارتباط با شرایط مناسبی بود که در مقطعی کوتاه و بعد از مذاکرات برجام مهیا شد و خبری از اپیدمی کرونا در کشور نبود. آن زمان، شرایط برای بخش خصوصی فراهم بود و صنعت گردشگری روزهای پررونقی را سپری می کرد، اما با سایه سنگین تحریم ها و بعد از آن، با شیوع جهانی ویروس کرونا ورق برگشت. ازاین رو مهم ترین نگاهی که فعالان گردشگری از وزیر جدید انتظار دارند برنامه ای مبتنی بر لحاظ کردن شرایط موجود است؛ برنامه ای که بتواند هم گردشگری داخلی را رونق بخشد و هم زمینه حضور توریستهای خارجی بخصوص کشورهای منطقه را در قالب پروتکلهای جهانی فراهم کند؛ تجربه ای که در سایر کشورها درحال آزمون و خطاست و می تواند الگویی برای وزیر جدید باشد.
بهره گیری از میراث فرهنگی و صنایع دستی در چرخه صنعت گردشگری دیگر نگاهی است که وزیر جدید میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باید در اولویت کاری خود قرار دهد. میراث فرهنگی و صنایع دستی هنوز در معادلات گردشگری کشور نقش پررنگی ندارند و این درحالی است که سال هاست کشورهای موفق دنیا این ظرفیت ها را اولویت جذب گردشگران قرار داده اند.
برگ برنده ضرغامی، شناخت او از رسانه ها و جایگاه شبکه های اجتماعی است. ایران در بین کشورهای دنیا ناشناخته باقی مانده و دولت های قبل در معرفی ایران حتی در کشورهای همسایه هم موفق نبوده اند. عزت الله ضرغامی به سبب فعالیت در معاونت سینمایی و رسانه ملی به نقش رسانه ها در معرفی داشته های ایران در گردشگری آشنا است. وی در شبکه های اجتماعی هم فعالیت چشم گیری دارد، بدین جهت به نقش فضای مجازی در کسب وکارهای گردشگری و معرفی جاذبه های گردشگری واقف است.
آن چه ضرغامی در صورت کسب آرای نمایندگان مجلس و تکیه زدن بر کرسی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باید اساس و اولویت کاری خود قرار دهد، تشکیل شورای مشورتی و بهره گیری از نقشه راه صاحب نظران و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است؛ الگویی که کشورهای موفق در صنعت گردشگری از آن بهره گرفته اند و وزیر مجری تصمیمات کارشناسی است که گِرد میزهای تخصصی گرفته می شود.
دیگر مؤلفه ای که صنعت گردشگری ایران برای تعامل جهانی به آن نیازمند است، بهره گیری از ظرفیت سفارتخانه های خارجی در تهران و سفیران ایران در خارج از کشور است. این ظرفیت هیچ وقت به درستی به کارگرفته نشده و اساسا دیپلماسی در وزارت میراث فرهنگی و گردشگری تا کنون نگاهی فانتزی و رسانه ای داشته است.
با این شرح، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بیشتر از تخصص به وزیری نیازمند است که در کابینه و مراکز تصمیم گیر حاکمیتی، جایگاه داشته باشد و بتواند حرفش را به کرسی بنشاند. خوشبختانه عزت الله ضرغامی به سبب سال ها فعالیت در رسانه ملی در ارکان حاکمیتی نفوذ دارد و نسبت به سایر وزاری کابینه فرد شناخته شده تری شمرده می شود. این خصوصیت قدرت چانه زنی وزارت گردشگری را بالا خواهد برد.
آن چه هویداست حال ناخوش و بحران زده خیلی از مراکز گردشگریست که از شرایط اقتصادی و کرونایی کنونی صدمه های جدی دیده اند و خیلی از فعالان این عرصه، خانه نشین شده اند. بازگشت امید و زنده ماندن صنعت گردشگری نیازمند انتخاب مدیرانی است که توانایی، خلاقیت، نوآوری و کارآمدی لازم را برای رونق باردیگر گردشگری داشته باشند.
مدیریت در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بخصوص در حوزه اداری و فکری به خانه تکانی اساسی نیاز دارد؛ مدیرانی که شناختی از معادلات نوین صنعت گردشگری ندارند و در دنیای بخشنامه ها و بخشنامه ها سیر می کنند. لزوم دارد وزیر جدید اصلاح بدنه فربه و ناتوان اداری این وزارتخانه و سطوح استانی را به جریانی تصمیم ساز برای صنعت گردشگری مبدل کند.
اصلاح برخی نگرش های این وزارتخانه هم باید در اولویت نخست قرار گیرد. بعنوان نمونه آمایش سرزمینی در ساخت مراکز گردشگری موضوعی مهم و حیاتیست که باعث رونق گردشگری در گستره وسیعی از کشور خواهد شد.
نمایشگاه های گردشگری دیگر ظرفیتی است که در تمام این سال ها مورد حمایت قرار نگرفته و بخش خصوصی با توان و داشته های خود و صرفاً برای خالی نبودن غرفه ایران در این رویدادها حضور یافته است. این درحالی است که هرگونه معرفی ایران در ابعاد فراملی باید مورد حمایت وزات میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قرار گیرد و نباید تنها به بخش خصوصی متکی بود.
از دیگر ظرفیت های مغفول مانده و حیاتی در این وزارتخانه، آثار ثبت ملی و جهانی است که متاسفانه تنها ثبت می شوند و در چرخه گردشگری کشور جایگاهی ندارند. ابلاغ مراتب ثبت به استانداران تنها اقدامی است که تابحال از جانب وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی انجام شده است. درحالی که هدف از ثبت این آثار، حفظ و احیا و بهره برداری مناسب در صنعت گردشگری است؛ اهدافی که تحقق آن صرفاً در توان ادارات کل استانی و شهرستانی نیست و اساسا بودجه ای برای آن ندارند، ازاین رو خیلی از این آثار به حال خود رها می شوند.
ایرانی ها خارج از کشور ظرفیت مغفول مانده دیگری است، درحالی که با شناختی که این افراد از کشور محل زندگی و تولد خود دارند می توانند تورهای بسیاری را روانه ایران کنند.»
منبع: فراجا