مهر گزارش می دهد؛
نگاهی به آداب و رسوم نوروزی اقوام ایرانی، غلطیدن تخم مرغ روی آینه
فراجا: تنوع اقوام ایرانی در كشورمان بسیار زیاد است در روزهای نوروز هر یك از این اقوام آیین ها و رسوم خاص خویش را دارند كه در نوع خود جذاب و دیدنی است.
خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ: نوروز برای خیلی از اقوام ایرانی جایگاه ویژه ای دارد ازاین رو بعضی از آیین ها هم در همه آنها مشترك است مانند خانه تكانی و انداختن سفره هفت سین. دید و بازدید و برپایی جشن و شادی. حال هر یك از آن ها این رسوم را بنا به مقتضیات آن جامعه برپا می كنند بعنوان مثال اهالی تركمن صحرا در روزهای نوروز نخ سیاه و سفید را با هم می بافند و آن را در اسپند قرار می دهند. در میانه آن هم نظر چشم و منجوق و نمك و داغدان به نشانه بركت و از چارچوب درب آویزان می كنند این رسمی است كه برای آمدن ایام نوروز دارند آن ها به چشمه های آب به نشانه پاكی و نیكویی نگاه می كنند. از دیگر سنتهای این قوم، تراشیدن موی سر پسرها در چهارشنبه آخر سال است.
در خراسان شمالی هم پختن نوروز كجه، نوروز بامه، سمنی یا همان سمنو رایج است آنها بازی های مختلفی را نیزبرای این روزها دارند از جله خروس جنگی و شاخ زنی میش ها.
اهالی شهرستان قوچان هم از ده روز پیش از عید به صحرا می روند و سنگی را در دشت می گذارند اگر روز عید در زیر سنگ گیاهی روییده بود یا حشره ای زندگی می كردن آن را به فال نیك می گیرند. همینطور سبز كردن سبزه، توسط بانوی خانه انجام می گردد و در این رسم یك مشت عدس، گندم وشاهی در ظروف سفالین یا بشقاب با نیت سلامتی و گشایش در كارها ریخته می گردد.
مردم شهرستان سبزوار هم با آداب و رسومی كه خاص و مختص آنان است به استقبال از بهار و سال جدید می روند و اغلب در آخرین روز از سال كهنه، آش جوشواره می خورند.
یكی از آیین های استقبال از بهار در استان سمنان، رویاندن دانه گندم، جو، عدس، شاهی برای تهیه سبزه نوروزی است، زنان كدبانو سبزه را در ظروف مختلف و یا بر روی كوزه های گلی سبز می كنند. در شهر سمنان و برخی دیگر نقاط نهادن پیاز گُل نرگس، سیر و سُنبل در بین كوزه های حفره دار معمول است.
در لحظات پایانی سال معمول است كه سفره هفت سین را درخانه گسترده و اقلام آن شامل سكه، سیب، سنجد، سماق، سبزه، سیر و سمنو را در بین سفره می گذارند. در خیلی از نقاط استان سمنان، اهالی علاوه بر موارد نامبرده سفره نوروزی خویش را با نهادن آینه، قرآن، ظرف آب، نارنج، ماهی قرمز، شمع یا چراغ، نان محلی، انجیر خشك، نخود و كشمش، گردو و بادام، گلاب پاش، تخم مرغ رنگ شده، میوه، حلوا، نمك و گُل مزین می كنند.
مردم استان ك‍رم‍‍ان از قدیم به ه‍ن‍گ‍‍ام ت‍ح‍وی‍ل سال سفره پ‍‍ه‍ن می كردند و هر چ‍ه در م‍ن‍زل داشتند از ك‍م‍‍اچ، نان و س‍ب‍زی گ‍رف‍ت‍ه تا ش‍ی‍ری‍ن‍‍ی و آج‍ی‍ل و تخم مرغ رنگ شده بر سر سفره قرار می دادن‍د و بر این ب‍‍اور بودند كه به ه‍ن‍گ‍‍ام ت‍ح‍وی‍ل سال تخم مرغ رن‍گ‍‍ی روی آینه ت‍ك‍‍ان می خ‍ورد. در گذشته در برخی از نقاط استان ك‍رم‍‍ان مردم ب‍‍اور داشتند كه زم‍‍ان ت‍ح‍وی‍ل سال ت‍م‍‍ام آب های ج‍‍اری برای یك ل‍ح‍ظه می ای‍س‍ت‍ن‍د و اص‍طلاح‍‍ا به آن «خ‍واب آب » می گ‍ف‍ت‍ن‍د. در برخی از شهرستان ها مانند س‍ی‍رج‍‍ان م‍وق‍‍ع ت‍ح‍وی‍ل سال اق‍دام به رش‍ت‍ه ب‍ری و پختن آش با آن می كنند و ب‍‍اور دارند كه با این كار س‍ررش‍ت‍ه زندگی تا آخر سال به دس‍ت‍ش‍‍ان خواهد بود.
در اﻳﺎم نوروز، در باغ های اطراف میناب گلی به رنگ بنفش می روید كه به بهار كو معروف است. رسم است كه دخترها و پسرها این گل را به بند می كشند و به گردن می آویزند. از غذاهای نوروزی كه در گذشته مردم میناب برای نوروز تدارك می دیدند، می توان به پیاز وسوراغ، كه نوعی چاشنی است، اشاره نمود. كلا مردم معتقد بودند كه غذای سال نو باید با مواد تازه طبخ شود.
بنابراین اگر گندمی از قدیم در خانه داشتند، از آن استفاده نمی كردند و برای دروی گندم تازه به مزارع می رفتند. باورشان بر این بود كه با این كار، سال دیگر سفره شان پر از دسترنج خودشان خواهد بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب