۲۰ خرداد، روز جهانی صنایع دستی
صحبت از ورشكستگی یك هنر است
فراجا: مدتی است كه فروشندهای صنایع دستی در خیابان ویلا از نبود توریست خارجی و كسادی بازار دل پر دردی دارند. بنابراین بعضی از آنها حتی حاضرند روی بعضی از محصولات ۵۰ درصد تخفیف دهند تا شاید چیزی بفروشند.
با هر كدام از صاحبان فروشگاه های صنایع دستی خیابان نجات الهی (ویلا) كه شاید بتوان آن را به واسطه فروشگاه های صنایع دستی اش هنری ترین خیابان تهران نامید، صحبت كنید از نبود توریست و نداشتن فروش گله می كنند. آنهایی كه صاحب مغازه هستند، محصول تولیدكننده را به صورت امانی در فروشگاه می گذارند تا پس از فروش، دستمزد آن را بپردازند. آنهایی هم كه مغازه اجاره كرده بودند، ورشكسته شدند و فروشگاهشان را جمع كرده اند یا در حال ورشكستگی هستند.
صاحب یكی از فروشگاه ها به خبرنگار ایسنا، می گوید: هر روز بامداد تولیدكنندگان، محصولاتشان را برای فروش به این خیابان می آورند اما كسی حاضر نیست بخرد. ما هم پیشنهاد می نماییم محصولاتشان را به صورت امانی در فروشگاه بگذارند تا اگر فروش رفت، پولشان را پرداخت نماییم.
او ادامه می دهد: این روزها، مردم مایحتاج ضروری زندگی شان را هم به زور تهیه می كنند، كسی برای صنایع دستی پول نمی دهد. در كل وضعیت خوبی نیست و همه چیز به سیاست خارجی بستگی دارد تا توریست خارجی بتواند وارد این مملكت شود. هم اكنون بیشتر گردشگران چینی به ایران می آیند كه آنها هم دنبال جنس ارزان هستند و گاهی خودمان هم باید به آنها مبلغ دستی بدهیم و روانه كشورشان نماییم.
صاحب كمتر فروشگاهی در خیابان ویلا از وجود بازارچه دائمی صنایع دستی اودلاجان، نشان ملی اعتماد یا تبدیل این خیابان به پیاده راه صنایع دستی خبر دارد و یكی از آنها اظهار می كند: كسی ما را در جریان این مسائل نگذاشته است و این اخبار فقط برای روزنامه هاست.
برای اولین بار از نشان ملی اعتماد در سال ۱۳۹۴ رونمایی گردید، قرار بود این نشان گواهی معتبری برای فروشگاه های صنایع دستی كشور باشد تا راهنمایان تور گردشگران را برای خرید صنایع دستی به فروشگاه های دارای این نشان هدایت كنند.
پس از گذشت چهار سال از این طرح، فروشندگان صنایع دستی خیابان ویلا از آن اظهار بی اطلاعی و اظهار می كنند: كسانی كه گردشگران خارجی را به یكسری فروشگاه خاص هدایت می كنند یك باند هستند و برای خرید اتوبوس گردشگر ها را فقط به سه فروشگاه در خیابان ویلا می برند و در نهایت هم راهنمایان تور ۲۰ درصد پورسانت می گیرند.
همینطور قرار بود خیابان شهید استاد نجات الهی (ویلا) در دولت نهم به پیاده راه صنایع دستی تبدیل گردد كه این طرح به نتیجه نرسید. با روی كار آمدن دولت تدبیر و امید، طرح پیاده راه سازی این خیابان یك بار دیگر عنوان شد و بهمن نامور مطلق ـ معاون صنایع دستی وقت ـ بعنوان یك پیشنهاد خوب قبول كرد كه آن طرح را پیگیری می كند اما این مورد هم مسكوت ماند.
صاحبان فروشگاه های صنایع دستی هم اكنون رمز فروش این هنر ـ صنعت را كه خیلی از مسئولان از آن بعنوان جایگزینی برای فروش نفت و اشتغال زایی صحبت می كنند، بهبود روابط سیاست خارجی، ورود توریست به ایران و ارزان شدن قیمت دلار می دانند.
خیابان ویلا در دهه ۴۰ و به واسطه هتل های مختلف و حضور دائمی تجار ایرانی و خارجی اهمیت پیدا كرد و فروشگاه های صنایع دستی و آژانس های مسافرتی باعث رونق آن شد. اما حالا صاحبان مغازه هایی كه با ورشكستگی دست و پنجه نرم می كنند، مالیات و عوارض شهرداری می پردازند، مجبورند محصولات پاكستانی، ترك و چینی هم در كنار صنایع دستی ایرانی عرضه كنند تا شاید مدت زمان بیشتری دوام بیاورند.
كبریا حسین زاده ـ ایسنا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب