سنگ نگاره های غرقاب، غرق در بی توجهی مسئولان
فراجا: همچون خیلی از روستاهای كشور، اینجا در گلپایگان هم زندگی روستایی در حال از بین رفتن است و سال به سال تعداد خانوارهای روستایی كمتر می گردد.
به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان، طی چند سال اخیر كه مهاجرت از روستا به شهر قوت گرفت توجه ها به ظرفیت های روستایی جلب شد و در نقاطی كه از جاذبه منحصربه فردی برخوردار باشد از جذب گردشگر و توریست سخن گفته می شود، هرچند كه گاها در عمل شاهد برداشت قدمی در این راه نیستیم.
شهرستان گلپایگان با دارا بودن آثار طبیعی و تاریخی، همواره مبحث جذب توریست و گردشگر در آن ورد زبان ها بوده، اما برای عملی شدن آن به چه اندازه سعی شده است، در این مجال نمی گنجد.
در گلپایگان منطقه طبیعی تفریحی وجود داشت كه اگر غریبه ای را با چشمان بسته به آن می بردیم تصور می كرد وارد مناطق سرسبز و پرآب شمال كشور شده است، اما این منطقه در حالی تخریب و نابود شد كه نه تنها مردم روستای كوچری، همان پیرمردها و پیرزن هایی كه ماه ها برای گرفتن حقوق حقه خود پله های ادارات را بالا و پایین می رفتند، بلكه كل مردم شهرستان مهر سكوت بر لب زدند تا با احداث و آبگیری سد كوچری و انتقال آب از سرشاخه های دز، كام هم وطنانشان در قم شیرین شود، نبش قبر نمی نماییم، اما سد كوچری قاتل جان تعداد زیادی از سنگ نگاره های چند هزارساله گلپایگان شد، سنگ نگاره ها به زیرآب رفت و عده ای معتقد بودند تبدیل به موزه ای در آب شده حال اینكه آیا آن حجم از آب در از بین بردن سنگ نگاره ها تأثیری دارد یا خیر را به اهل فن آن می سپاریم.
اكنون در گوشه ای دیگر از شهرستان گلپایگان به نام روستای غرقاب كه در حاشیه رودخانه گلپایگان قرار دارد سنگ نگاره هایی وجود دارد كه اگر بگوییم این منطقه متنوع ترین، زیباترین و فراوان ترین نقوش صخره ای ایران را در دل خود جای داده است بی گمان اغراق نكرده ایم.
در این منطقه صخره هایی آكنده از نقش های زیبای حیوانات گوناگون، ارابه، گاوآهن، خطوط ایلامی، پهلوی، عربی و... وجود دارد، این صخره ها رازها و ناگفته های درون خویش را با خط و نقش و نگار برای هر رهگذری بازگو می كند.
همین آثار تاریخی و با قدمت هستند كه بخشی از پشتوانه فرهنگی و تاریخی یك منطقه محسوب می شوند، اما متأسفانه گاهی خواسته یا ناخواسته مورد تعرض قرار می گیرند. مدتی است مبحث سنگ نگاره های منطقه تاریخی غرقاب و مرز سیاسی بین دو شهرستان گلپایگان و خمین برای شهروندان گلپایگانی تبدیل به دغدغه شده است.
در همین باره مصطفی قانونی، مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان گلپایگان در گفت وگو با خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان اظهار داشت: گلپایگان سنگ نگاره های 7 هزارساله دارد، متأسفانه شهرهای مجاور در ارتباط با قدمت سنگ نگاره ها صحبت های غلوآمیزی در خصوص 40 یا 28 هزار سال دارند كه واقعیت ندارد.
وی ادامه داد: سنگ نگاره های منطقه غرقاب گلپایگان در 25 اسفند 1387 به شماره 2619 ثبت فهرست آثار ملی شده است، اما اكنون مشكلی كه وجود دارد مربوط به مرزهای سیاسی است، گرچه در ارتباط با مرزهای ثبتی مشكلی نداریم. در مرز سیاسی اختلاف 3 هزار و 200 متری داریم كه خمینی ها وارد گلپایگان شده اند و ادعا می كنند كه متعلق به آن ها است، همین 3 كیلومتری كه ادعا می كنند متعلق به خمین است با سنگ نگاره های ما تداخل می كند. كشاورزان ما از این 3 هزار و 200 متر سند دارند و جز منابع طبیعی گلپایگان است و اسناد آن هم وجود دارد.
وی اضافه كرد: اداره كل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان نامه نگاری هایی به دفتر تقسیمات كشوری انجام داده است و كارشناسان مربوطه بازدیدهایی را انجام داده اند. بعضی می گویند چرا تعدادی از این سنگ نگاره ها ثبت نشده است كه باید بگوییم وقتی می خواهیم آن ها را ثبت نماییم حدود سنگ نگاره استعلام می گردد و زمانی كه در استان مركزی قرار گرفته باشد درخواست ثبت ما رد می گردد.
قانونی تصریح كرد: سنگ نگاره های منطقه "چَم اسبه" كه تقریباً لب مرز كنونی وجود دارد ثبت ملی است، ضمن اینكه درصدد ثبت سنگ نگاره های "یان چشمه" هم هستیم.
مسئول نمایندگی میراث فرهنگی شهرستان خاطرنشان كرد: هرساله حدود 5 اثر تاریخی در كشور برای ثبت جهانی پیشنهاد می گردد برای مثال سال قبل پیشنهاد ثبت جهانی راه آهن شمال به جنوب عنوان شد كه رد شد، همینطور خبری هم كه در خصوص پیشنهاد ثبت سنگ نگاره های استان مركزی منتشرشده كه در حد پیشنهاد است و به این معنا نیست كه حتماً ثبت گردد، همینطور بارزترین و شاخص ترین سنگ نگاره ها در منطقه چم اسبه قرار دارد كه به نام گلپایگان ثبت است.
همینطور چندی قبل هم نماینده گلپایگان و خوانسار در بخشی از صحبت های خود در جمع مردم رباطات گلپایگان اظهار داشت: بر مبنای اسناد، خمین 3 هزار و 200 متر به سمت گلپایگان آمده است و حدود دو سال است كه پیگیر مسئله مرزهای سیاسی شهرستان هستیم، در ایام آتی كارشناسان برای بازدید در منطقه حضور و مستندات را مشاهده خواهند كرد و پس ازآن جلسه ای با مدیركل تقسیمات كشوری تشكیل می گردد.
علی بختیار اضافه كرد: این مسئله به تاریخ یك شهرستان مربوط می شود، در این 3 هزار و 200 متری كه بین گلپایگان و خمین جابه جاشده بخش اعظم سنگ نگاره های گلپایگان با قدمتی حدود 7 هزار سال قرار دارد كه متعلق به تاریخ گلپایگان است. با مدیركل میراث استان صحبت شده است كه مدیریت تمام سنگ نگاره های تیمره توسط استان اصفهان صورت گیرد.
به گزارش فراجا به نقل از ایسنا؛ طی دو سه سال اخیر مسائل مختلفی مانند احقاق حق آبه كشاورزی و زیست محیطی شهرستان، مدیریت سد كوچری، زیرآب رفتن سنگ نگاره های منطقه كوچری و... مورد توجه مردم شهرستان قرار گرفت، اما اكنون اختلافات مرزهای سیاسی ازجمله مرز بین گلپایگان و خمین علاوه بر جدا شدن 3 هزار و 200 متر از شهرستان، سبب می گردد برای بار دیگر سنگ نگاره های این شهرستان هر از چند گاهی یا تكه تكه و یا در دریای بی توجهی مسئولان غرق می شوند، اما این دفعه امیدواریم مسئولان مربوطه همت گمارند و از جدا شدن تكه ای از تاریخ و تمدن این شهرستان جلوگیری نمایند كه در غیر این صورت این روزها و دغدغه مردم بابت از دست دادن سنگ نگاره ها در تاریخ گلپایگان كهن ثبت خواهد شد كه چه باید می كردند كه نكردند!
گزارش از: فاطمه عبدلی خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان در گلپایگان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب