12 روز سخت در موزه ملی ایران نصب سپر آبی در پشت بام

به گزارش فراجا، مدیر موزه ملی ایران چگونگی محافظت از آثار تاریخی این موزه را در ۱۲ روز جنگ اسرائیل ضد ایران تشریح کرد و اظهار داشت: در ۸ نقطه از پشت بام موزه ملی ایران سپر آبی نصب کردیم.

به گزارش فراجا به نقل از مهر، نشست موزه ها و منازعات توسط ایکوم ایران در محل سالن اجتماعات خانه تاریخی پروین برگزار شد در این جلسه، جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران اظهار داشت: ۱۲ روز سختی را در موزه طی کردیم شاید دیگران صدای مهیب حمله را شنیدند ولی ما ۱۲ روز امکان نفس کشیدن به خاطر تعداد گلوله هایی که شلیک می شد نداشتیم. بدانید در موزه ملی چه گذشت. همان موقع به همکارانم در خارج از کشور ایمیل زدم و خواستم که تجریباتشان را در اختیارم بگذارند. بامداد آن روز کمیته بحران تشکیل داده و ارزیابی اولیه انجام دادیم و بحث شد که شرح وظایف هر کدام از افراد و کمیته ها چیست. وی ادامه داد: ما باید بحران ها را هم اولویت بندی می کردیم. دیدیم اول سرقت بعد آتشسوزی بعد حمله های مسلحانه و انفجار امکان دارد رخ دهد پس ما هم اکنون در چه موقعیتی قرار داریم کدام شیء بیشتر در معرض سرقت است و باید برای محافظت از آن چه کار کرد. من به همکاران گفتم این شاید آخرین مستندنگاری زندگی ما باشد و ما هیچکدام دیگر نباشیم! پس باید با هر ابزاری که می توانیم مستندنگاری صورت گیرد. وی افزود: ما جمع آوری اشیایی که در اولویت یک بحران قرار داشتند را جمع آوری کردیم یک مرتبه تمام کپسول های آتش نشانی را بازنگری کردیم و به یگان گفتیم که یک مرتبه تست کند هر کپسول دقیقا کجاست. فورا تا ظهر یک نفر آتش نشان دعوت کرده و به افراد آموزش اطفا دادیم. آموزش بسته بندی و حفاظت را یک مرتبه دیگر مرور کردیم. جنگ است باید نماد سپر آبی را در بالای ساختمان ها نصب نماییم. اگر جنگ زمینی باشد شما باید سپر آبی را در ورودی موزه ها هم نصب کنید ولی این جنگ هوایی بود. ما باید بتوانیم سپر آبی داشته باشیم تا حتی اگر دشمن اینجا را زد بگوییم از قبل این سپر را داشته ایم و نباید می زدی. نوکنده از نصب سپر آبی در ۸ نقطه پشت بام موزه ملی اطلاع داد و اظهار داشت: فراخوان دادیم نیروهایی که در دو سال گذشته با ما کار کرده بودند به کمک مان بیایند. نیروهای داوطلب در این شرایط خیلی بیشتر از نیروهای رسمی کار می کنند چون علاقه بیشتری دارند. این افراد امین ما بودند و با ما قبلاً کار کرده بودند این افراد را هم طبقه بندی کردیم که هر کدام کجا چه کاری انجام دهند. ما نمی توانستیم در شهر دو کیلو شن پیدا نماییم. همه جا بسته بود. ما انبار موقت برای اضطرار داشتیم ولی برای صد شی نه ۳۵۰۰ شی. وی ادامه داد: یک مقام در شهرداری و استانداری تهران از ما هیچ خبری نگرفتند. ولی ما با کمک داوطلبان از تمام ابزار و امکانات خودمان استفاده کردیم چون فقط فکرمان حفاظت بود. یک پتو به اندازه صدتا ابزار برای ما کار کرد. در شرایط عادی حتما چنین کاری را انجام نمی دادیم ولی آن لحظه در شرایط اضطرار تنها به این فکر کردیم که باید آثار را نجات دهیم. راهی نداشتیم. سه هزار و ۵۰۰ شیء به مخزن رفت ولی آثاری داریم که باید در محل حفاظت شود. اولویت با چه راهی است و کجا باید برود. در شبی که پدافند عمل می کرد کل موزه ایران باستان می لرزید. نوکنده بیان نمود: کنف سرامیکی ضد حریق را به سختی پیدا کردیم ایرانی هایی بودند که در مغازه ها را برای ما باز کردند. مجسمه شمی کلاً با کاور ضد آتش کاور و با کیسه شن حفاظت کردیم. این بهترین متریال بود. تجربه جهانی هم آنرا تأیید می کرد. مطالعه کردیم که حریق می تواند ۱۲۰۰ درجه باشد پس برای مقاومت تا آن درجه آثار را محافظت کردیم. برای تک تک اشیا برنامه حفاظتی داشتیم. اگر آتش بس نمی شد، پلکان کاخ را هم جمع می کردیم. ۴۵ تا از گچ بری هایی که گدار در موزه ایران باستان نصب کرد را هم برداشتم. چون شب اول دیدیم جای این گچ ها شل است. او در آخر اظهار داشت: خوشبختانه همه اشیا به سلامت حفاظت یا انتقال داده شدند. ما در یک سرزمین بی قرار هستیم امیدواریم از این بحران درس جدی بگیریم. موزه ها تا مادامی که به روش های دولتی مدیریت می شوند در روزگار بحران، روزهای سختی را می گذرانند. این موزه ها باید به نهادهای مستقل تبدیل و هیات امنایی اداره شوند.

منبع: فراجا

1404/04/11

23:06:01

0.0 / 5

تگهای خبر: آموزش , حفاظ , شهر , موزه

این پست فراجا را می پسندید؟

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این پست فراجا

نظر شما در مورد این پست فراجا

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۷ بعلاوه ۱