یك خراسان پژوه:
مشهد نیازمند نگاه ویژه ای از جانب دولت و مجلس است
خراسان رضوی یک خراسان پژوه اظهار داشت: مشهد بعنوان دومین کلان شهر ایران و پایتخت فرهنگی و مذهبی کشور حق بسیار بیشتری نسبت به آنچه دریافت کرده است، دارد. شهری که هر ساله حدود یک سوم جمعیت کشور به آن سفر می کنند نیازمند نگاه ویژه فرهنگی و اجتماعی از جانب دولت و مجلس است.
رضا سلیمان نوری در گفتگو با ایسنا به بررسی تخریب آثار تاریخی مشهد در یک سده اخیر پرداخت و اظهار نمود: در جهت بررسی تخریب ابنیه و آثار تاریخی باید سه دوره مختلف تاریخی مشهد در ۱۰۰ سال گذشته را در نظر گرفت. در دوره ۱۳۰۵ تا ۱۳۱۴ محمدولی اسدی، نائب التولیه وقت آستان قدس که به شکلی همه کاره استان بود و تا هنگام برکناری، استاندارها زیر سایه او قرار داشتند؛ فعالیتهای عمرانی گسترده ای را در مشهد انجام داد که ساخت و ایجاد خیابان های تهران، طبرسی، کوهسنگی و ارگ از مهم ترین آنها به حساب می آید. وی برای ایجاد فضاهای نوین شهری مجبور به تخریب هایی هم شد اما این تخریب ها بحران هویتی در مشهد را به دنبال نداشت.
وی اضافه کرد: دوره دوم تخریب گسترده در مشهد حد فاصل ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷رخ داد. در این دوره زمانی عبدالعظیم ولیان به صورت همزمان استاندار و نائب التولیه بود و تخریب های بسیار گسترده ای را در اطراف حرم مطهر رضوی انجام داد تا میدان معروف به فلکه سبز را ایجاد نماید. در جریان این تخریب ها تعداد زیادی از مدارس، مساجد، سراهای تجاری، معابر و منازل مردم نابود شد و تخریبی اثرگذار در هویت تاریخی مشهد رخ داد. خیلی از انقطاع های نسلی و هویتی موجود در مشهد حاصل تخریب های هویتی در این دوره است.
سلیمان نوری اظهار داشت: دوره سوم بعد از حدود سال ۱۳۷۲ آغاز و با سرعتی متغیر تا ابتدای سالجاری که اجرای طرح جدید بهسازی و نوسازی اطراف حرم مطهر رضوی معروف به طرح حریم حرم آغاز شد، ادامه داشت. در این دوره هم شاهد تخریب های هویت سازی هستیم که از آن جمله میتوان به تخریب مسجد حوض معجردار، بنای فاطمیه حاجی عابدزاده، حسینیه تاریخی شیخ محمد تقی بجنوردی و مسجد هفت در اشاره کرد؛ اما در کنار این تخریب ها، حفظ آثار هم به نسبت قابل قبولی اعمال شده است.
حفظ آثار و ابنیه تاریخی بعد از انقلاب به شکلی بهتر شده است
وی افزود: در واقع حفظ آثار و تخریب ابنیه نسبت به دوره ولیان که نسبت۹۰ به ۱۰به نفع تخریب ها داشت به شکلی بهتر شده و نسبت ۶۵ به ۳۵ پیدا کرده است. البته امیدوارم در سالهای آینده با عنایت به اجرایی شدن طرح جدید حریم رضوی شاهد تغییر نگرش نسبت به این مورد و حفظ کامل آثار تاریخی، فرهنگی و هویتی شهر باشیم.
این خراسان پژوه اضافه کرد: به نظر من لازم نیست هیچ تخریبی اتفاق بیافتد. آثار تاریخی، هویتی و فرهنگی باید حفظ شود و نقشه ها و برنامه های ما بر مبنای آنها تهیه شود، نه این که این آثار طبق برنامه ها تخریب شود. ضعف ما در سالهای گذشته در این بوده است که معماران همواره بدون در نظر گرفتن بافت و آثار تاریخی و تنها بر مبنای یک مشت ضوابط قراردادی که در دوران تحصیل از روی الگوهای غربی فراگرفته بودند، برنامه های خویش را طراحی و اجرا کرده اند و از این طریق خیلی از مدارس، مساجد، خانه ها، حسینیه ها، بازارها و... به صورت کامل از بین رفته یا بخشی از آنها تخریب شده است.
نویسنده کتاب خیابان ارگ مشهد تصریح کرد: مردم مشهد بعنوان دومین کلان شهر ایران و پایتخت فرهنگی، مذهبی و ملی کشور حق بسیار بیشتری نسبت به آنچه دریافت کرده اند، دارند. حق شهری که هر ساله حدود یک سوم جمعیت کشور به آن سفر می کنند، داشتن بودجه ویژه ای در سیستم بودجه کشور بوده و لازم است نگاه ویژه فرهنگی و اجتماعی نسبت به شهر از جانب دولت و مجلس وجود داشته باشد؛ چونکه پیاده سازی هر نوع برنامه ای در این شهر تنها مردم مشهد را شامل نمی گردد بلکه مردم کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. ازاین رو باید نگاه ویژه مالی، فرهنگی، روابط بین الملل، اقتصادی و اجتماعی نسبت به این شهر ایجاد شود.
محدود کردن مشهد به منزله محدودیت کشور است
سلیمان نوری ابراز کرد: به تعبیری نیازهای مشهد محدود به مردم شهر نبوده و مردم کل کشور را در بر می گیرد، محدود شدن ها در این شهر به منزله محدودیت در کل کشور است، بنابراین لازم است نگاهی بازتر، فرهنگی تر و با نگاهی مردم دوستانه تر و مردم مدارنه تر در مشهد اجرایی شود و برای کلان مساله های آن تصمیماتی در سطح ملی گرفته شود؛ چونکه که هرگونه اقدام انجام شده و سخن گفته شده ای در این شهر که افکار عمومی از آن تلقی منفی کنند انعکاس جهانی داشته و به وجه جهانی جمهوری اسلامی ایران آسیب وارد می نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب