ضرغامی پاسخ داد
آمریکا مانع برگرداندن الواح هخامنشی است؟
به گزارش فراجا، یک ماه تا آخر سال ۱۴۰۲ مانده است و هنوز از بازگشت باقی مانده الواح هخامنشی به ایران خبر جدیدی نیست. عزت الله ضرغامی در تازه ترین اظهارنظر در رابطه با استرداد این الواح به ایران اظهار داشت که «هیچ مانع فنی برای بازگرداندن آنها وجود ندارد و تلاش می شود تا آخر سال این کار صورت گیرد.» هرچند او تایید نمود آمریکا در استرداد الواح هخامنشی به ایران همیشه مانع بوجود آورده است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در گفتگو با ایسنا در رابطه با بازگشت باقی مانده الواح هخامنشی به ایران با عنایت به اینکه پیشتر از اعزام هیأتی از ایران به آمریکا در پاییز ۱۴۰۲ و استرداد الواح تا پایان سال جاری سخن گفته بود، اظهار نمود: آمریکایی ها همیشه برای این گونه اقدامات مانع ایجاد می کنند، همیشه. از همان ابتدا که الواح هخامنشی (برای رمزگشایی) به آمریکا فرستاده شد تا امروز، آمریکایی ها (برای استرداد) مانع بوجود آورده اند، ولی با پیگیری های دیپلماتیک و اقدامات انجام شده، این الواح در چند مرحله عودت داده شد، که آخرین محموله به تازگی وارد ایران شد و پرتعدادترین محموله‌ی الواح هخامنشی استردادشده به شمار می آید.
ضرغامی این توضیح را افزود: البته به سبب مشکلات تحریم در سالهای اخیر، امکان حمل این محموله وجود نداشت و آقای رئیس جمهور شجاعت به خرج دادند و با هواپیمای خودشان، که شاید باید برخی مسائل را رعایت می کردند، الواح را به ایران برگرداندند.
او تصریح کرد: اقدامات بعدی برای بازگشت باقی مانده الواح هخامنشی در حال انجام است و ان شاءالله همه الواح را به ایران برمی گردانیم.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درباره ممانعت هایی که برای اعزام هیأت کارشناسی ایران به آمریکا شده است، درحالی که قبلا گفته بود آنها در آبان ماه ۱۴۰۲ به آمریکا سفر خواهند کرد، اظهار داشت: این ممانعت ها همیشه بوده است، ولی تلاش ما، با توجه نشست های کارشناسی اینست که تا آخر سال هیچ مانع فنی برای عودت آنها وجود نداشته باشد. تلاش هایمان را ادامه می دهیم.
ضرغامی در پاسخ به این پرسش که با توجه به مدت زمان باقی مانده تا انتهای سال ۱۴۰۲، آیا امکان دارد الواح هخامنشی سال جاری به ایران بازگردانده شود، اظهار نمود: تلاشمان اینست که این کار حتما صورت گیرد و باید صورت گیرد.
الواح هخامنشی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در تخت جمشید کشف شد. تعداد این الواح بیشتر از ۳۰ هزار قطعه اعلام شده بود، که در اندازه های مختلف و شکسته بود. این الواح در ۵۰ صندوق چوبی که شامل حدود ۲۰۰۰ جعبه مقوایی و چند پیت نفتی، که در تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) به پارافینِ مذاب آغشته شده بودند، از راه بوشهر به آمریکا فرستاده شدند. انتقال با موافقت دولت وقت ایران انجام شد و در قرارداد و موافقت نامه طرفین هم آمده بود که «ایران لوح هایی گلی را برای رمزگشایی و خواندن، به امانت به دانشگاه شیکاگو که مشغول کاوش تخت جمشید (پارسه، پرسپولیس) بود، می سپارد.»
رمزگشایی الواح طبق مستندات از سال ۱۹۳۷ شروع می شود، اما با شروع جنگ جهانی دوم، کار تا سال ۱۹۴۵ میلادی متوقف می ماند و رمزگشایی و بازگشت کامل این الواح با تأخیر مواجه می شود. چند کارشناس روی لوح های گلی تخت جمشید کار می کردند؛ یک استاد بزرگ سومرشناسی به نام آرنولد پوبل (Poebel) و دو شاگرد او که یکی «جورج کامرون» و دیگری «ریچارد هلک» بودند، ابتدا لوح ها را که به خط میخی بودند، رمزگشایی کردند تا زبان آنها مشخص شود. وقتی دریافتند که گل نبشته ها عیلامی هستند، روی آنها کار کردند، اما چون در آن زمان، آگاهی ها از دوره عیلامی هخامنشی فقط سنگ نوشته های پادشاهان هخامنشی بود، کار به کندی پیش می رفت.
مطالعه گل نوشته ها در دانشگاه شیکاگو با شروع جنگ جهانی متوقف و بعد از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ میلادی باردیگر شروع شد. در آن دوره، کامرون و هلک مطالعه گل نوشته ها را آغاز کردند که گل نبشته های خزانه تخت جمشید هم به دانشگاه رسیدند. کامرون بعد از اینکه ۱۵۰ گل نوشته را خواند، توجه خویش را به خواندن گل نوشته های خزانه تخت جمشید معطوف کرد و سر انجام کتاب آن در سال ۱۹۴۸ میلادی چاپ شد. در این راه، عبدالمجید ارفعی، پژوهشگر و متخصص زبان های باستانی که از آخرین مترجمان بازمانده خط میخی عیلامی در ایران است، هم در مطالعه و خوانش این گل نبشته ها نقش داشت.
طبق اعلام مؤسسه شرق شناسی، مقرر شده بود آن مؤسسه دو بار در سال از خزانه داری آمریکا، صدور مجوز انتقال الواح به ایران را تقاضا کند تا بتواند سالانه ۵۰۰۰ لوح را مسترد کند، رویه ای که در مقاطعی به درستی طی نشده و روند بازگشت این الواح را طولانی کرده است.
تا کنون پنج محموله از این گل نبشته ها در سالهای ۱۳۲۷ (۱۷۹ قطعه)، ۱۳۳۰ (۳۷هزار قطعه)، ۱۳۸۳ (۳۰۰ قطعه)، ۱۳۹۸ (۱۷۸۳ قطعه) و ۱۴۰۲ (۳۵۰۶ قطعه) به ایران بازگردانده شده است. گفته شده است هنوز بیشتر از ۱۰ هزار قطعه گل نبشته در موسسه شرق شناسی شیکاگو وجود دارد.
قرار بود آخرین محموله بعد از مطالعه و بررسی، در موزه ملی ایران به معرض نمایش گذاشته شود، که هنوز زمان دقیق رونمایی از این الواح مشخص نشده است.
عبدالمجید ارفعی ـ پژوهشگر و متخصص زبان های باستانی عیلامی و اکدی ـ که در رمزگشایی بخشی از این الواح نقش داشته است، اخیرا در کارگاه گل نبشته های باروی تخت جمشید که به دنبال بازگشت ۳۵۰۶ قطعه لوح هخامنشی در اواخر تابستان ۱۴۰۲ به ایران، مشترک با موسسه شرق شناسی شیکاگو، موزه ملی و پژوهشگاه میراث فرهنگی برگزار شد، با طرح این پرسش که چرا با وجود مجوز خزانه داری آمریکا برای بازگشت تمام الواح هخامنشی به ایران، هنوز بخشی از آنها در اختیار موسسه شرق شناسی شیکاگو مانده است، اظهار داشته بود: این موسسه برخلاف توافق و تعهدی که داشت، مستندات و مطالعات الواح هخامنشی را کامل در اختیار ایران قرار نداده است.
مدیرکل موزه های وزارت میراث فرهنگی هم چندی قبل از پیگیری حقوقی ۲۰ پرونده استراد آثار تاریخی ایران اطلاع داده و اظهار داشته بود: بازگرداندن باقی مانده‌ی الواح هخامنشی یکی از این پرونده ها به شمار می آید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب