خبرگزاری مهر گزارش داد
نارضایتی مالك باغ شازده از هزینه های تغییر كاربری بنا به گردشگری
فراجا: هزینه مرمت و تجهیز بنای تاریخی باغ شازده تهران بسیار زیاد است با این وجود اداره آب برای تغییر كاربری این بنای تاریخی به واحد گردشگری و پذیرایی از مالك 250 میلیون تومان طلب می كند.
به گزارش فراجا به نقل از مهر، «شازده دیده ور» یكی از نوادگان فتحعلی شاه قاجار بود كه خانه ای در دل محله پامنار داشت. پامناری كه در آن دوره برو بیایی داشته و جزو خیابان ها و محله های اعیان نشین تهران بود. این خانه قجری درست رو به روی خانه موتمن الطبا واقع شده است ته یك كوچه بن بست كه اگر كسی آنرا نشناسد، بین مجتمع های تجاری و مغازه های اطراف به راحتی نمی تواند این خانه را پیدا كند. سال ۵۸ فردی به نام ناصر نباتی این بنای تاریخی را از ورثه شازده دیده ور خرید این خانه مدتها بعنوان كارگاه چاپ و صحافی مورد استفاده قرار می گرفت. تا اینكه نباتی قصد كرد آنرا مرمت كرده به سفره خانه سنتی تبدیلش كند. اقدامی كه او را پشیمان كرد.
نباتی چند وقت پیش تصمیم گرفت كه درهای این خانه را به روی عموم مردم باز كند تا همه بتوانند قسمتی از تاریخ محله پامنار را ببینند و در آن تردد داشته باشند پس درهای كارگاه صحافی اش را كه مدتی بود بلااستفاده مانده بود، باز كرد به این امید كه سازمان میراث فرهنگی در تبدیل كاربری این خانه تاریخی كه از نظر آنها باارزش است، كمكش كند.
او به امید وامی كه برای خانه های تاریخی داده می شود، كلنگ مرمت را زد اما از سازمان میراث فرهنگی شنید كه بودجه ای در كار نیست. حالا سه سال است كه سند این ملك در بانك گرفتار است چون بابت مرمت خانه بدهكار است. او از تصمیمش برای بازگشایی خانه می گوید «گفتند اگر تغییر كاربری بدهم و آنرا به واحد پذیرایی تبدیل كنم می توانم ازدرآمدش قرضم را بدهم. اما دریغ از یك ریال كمك و حتی درآمد. تغییر كاربری دادم نخستین جایی كه به سراغم آمد اداره آب منطقه بود كه گفت به سبب همین تغییر كاربری باید ۲۵۰ میلیون تومان بدهید. پرسیدم چرا گفتند چون واحد پذیرایی مصرف آب زیادی دارد. گفتم بیایید بررسی كنید در هفته من چه تعداد بازگشت كننده دارم. خیابان پامنار پیاده راه شده و كسی داخل كوچه های آن نمی آید. اینجا اگر نزدیك به خانه موتمن الطبا كه حالا بیشتر به نام لوكیشن شهرزاد می شناسندش، نبود، كسی نمی آمد. این محله افراد پولداری ندارد كه بتوانند در رستوران و یا خانه سنتی غذا و چای بخورند توریست هم اگر خانه موتمن باز باشد می آید ما از شنبه تا ۵ شنبه بیكار هستیم. آخر هفته شاید چند نفر برای بازدید از خانه و یا خوردن یك چای بیایند. درحالیكه كارشناس اداره آب كل مساحت زمین خانه را بعنوان پذیرایی قلمداد كرده و هزینه تغییر كاربری می خواهد.»
نباتی برای مرمت این خانه تاریخی نزدیك به دو میلیارد تومان هزینه كرده است و هنوز بابت مرمت بعضی از بخش ها به استادكارانش بدهكار است با این وجود می گوید: می خواهم این بنا را در لیست میراث ملی ثبت كنم پرونده اش را هم به اداره كل میراث فرهنگی استان تهران داده ام اما هنوز اقدامی نشده است. می خواستم بخش هایی از این خانه را مرمت كنم مثل اتاق شاه نشین اما گفتند كه دست نزن. سازمان میراث فرهنگی هم كه بودجه ندارد پس تكلیف چیست؟»
باغ شازده هفت ماهی است كه آب ندارد. چون مالك نتوانسته هزینه تغییر كاربری را بپردازد. او می گوید: «آب از همسایه ها می گیریم تا چند ظرفی كه برای مشتری ها آخر هفته استفاده شده را بشوریم. هزینه ۲۵۰ میلیونی برای من به اندازه یك خانه است كه از توانم برای پرداختش خارج است. اگر این پول را داشتم مرمت كار سقف این خانه دو سال طلب كار نبود.»
این مالك بنای تاریخی برای تبلیغ خانه ای كه مرمت كرده هم گرفتار مشكل است «حتی نمی توانم در خیابان پامنار یك تابلو داشته باشم كه بازدیدكنندگان بدانند چنین خانه ای یا باغی هم در پامنار وجود دارد. هزینه هایی كه شهرداری از ما بابت یك تابلو می گیرد بسیار گران است تا جایی كه مالكان را از مرمتی كه كردند و در خانه شأن را به روی مردم باز نگه داشتند پشیمان می كنند.»
او با همه مشكلاتی كه در این خانه برای خودش و خانواده اش به واسطه بدهی بابت مرمت این بنای تاریخی بوجود آمده اما می گوید: «این خانه حداقل ۱۵ میلیارد تومان می ارزد ولی من روزی ۲۰۰ هزار تومان درآمد دارم به خاطر اینكه هزینه هایم زیاد نشود، از خانواده ام برای كار در اینجا كمك می گیرم. مشكلاتی كه ما با اداره آب برای تغییر كاربری داریم، تنها قسمتی از هزاران مشكلات مالكان بناهای تاریخی است. با این وجود حاضر نیستم كه این خانه را بكوبم، و به جایش مثل خانه های دیگری كه در این محدوده بود، آپارتمان بسازم حتی به كسی كه چنین قصدی هم داشته باشد نمی فروشم اما دوست دارم آنرا واگذار كنم شاید كسی پیدا شود كه بتواند این راه سخت را ادامه دهد ما می خواستیم اینجا نمایشگاه عكس و یا صنایع دستی برگزار نماییم اما كسی برای بازدید نمی آید. با این وجود پس از ۶ ماه از بازگشایی خانه می گویم تا جایی كه توان داشته باشم این خانه را نگه می دارم. چون شهرم و تاریخ و فرهنگم را دوست دارم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب